یاد شهیدان هفتم تیر، بسی معطّر و روح بخش است.

72 شهید شاهد، 72 ستاره خونین، 72 مهاجر عاشق

جمعی بودند و شمعی داشتند.شمع این جمع« بهشتی» مظلوم بود.

کاروانی بودند و مقصدی داشتند، و آن«لقاءالله» بود.

طائران قدسی خونین بالی بودند که با دو بال جهاد و هجرت، تا « سِدرۀ المنتهی» شهادت، عروج کردند.

اگر چه قامت­هایشان در زیر آوار انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در هم شکست، ولی این قامت­های فروشکسته، قیامتی از قامت­های یک امت قائم پدید آورد و نشستگان را به قیام واداشت.

آن پیکرهای قطعه قطعه شده، سفرۀ سبز طراوت این نهضت را در خانه­ها و کوچه­ها و گذرها گسترد.

نمرودیان برای به آتش کشیدن ابراهیم، هیمه و هیزم جمع­آوری کردند و کبریت شایعه کشیدند و آتش کینه­توزی و دشمنی افروختند و بنزین لجاجت و حسد ریختند تا شعله­ورتر گردید.

نمرودیان، ابراهیم را در آتش افکندند و ابولهب­های زمان، لهیب و شرارۀ عداوت و کفر را پر شرر ساختند و هیزم­کشانِ آتش جهل و جنون، آتش افروختند و بهشتی و یارانش را که پروانگان شمع حقیقت بودند سوزاندند. (قطعات/جواد محدّثی)

امام امت در مورد شهید بهشتی فرمودند: بهشتي يك فرد نبود بهشتي يك ملت بود براي ملت ما.

گرامی می داریم یاد و خاطره شهدای هفتم تیر 1360 در انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی که بزرگمردی مانند شهید بهشتی و 72 نفر دیگر به مقام عظمای شهادت نائل گردیدند.

برای شادی روح این شهدای گرانقدر انقلاب و همه شهدای اسلام  صلوات.